Efekt fotoelektryczny

Według obecnie obowiązującej teorii, promień świetlny nie jest falą rozchodzącą się w przestrzeni, ale raczej zbiorem dyskretnych, skwantowanych paczek falowych (pakietów falowych) (fotonów), każda o energii hν, ale to jest tylko uproszczenie. Energia światła zależy od natężenia pola elektrycznego fali elektromagnetycznej. Częstotliwość fali elektromagnetycznej zależy od prędkości i przyspieszeń elektronów, które ją emitują. Im większa częstotliwość fali i ruchu elektronów, tym większe przyspieszenia działają na elektrony, a co za tym idzie większe jest natężenie pola elektrycznego fali elektromagnetycznej emitowanej przez elektrony.

Różną energię różnych częstotliwości światła można wytłumaczyć różną siłą elektromotoryczną indukcji Ɛ=-L dI/dt

Do tego można jescze uwzględnić wzór na średnią energię ruchu drgającego W=1/2 m ω² A²

* edit Dorzucam rozwiązania problemu opadania elektronu na jądro atomu: 1. stare rozwiązanie - elektrony nie tylko emitują, ale również pochłaniają promieniowanie, więc jak elektrony pochłaniają tyle samo energii co emitują to nie opadną na jądro, gorzej jak część energii ucieka w próżnię otaczającą materię wszechświata, pytanie czy istnieje granica próżni, od której odbija się promieniowanie elektromagnetyczne i wraca lub czy zewnętrzna część materii wszechświata rozszerza się z prędkością światła i zatrzymuje promieniowanie, albo czy grawitacja zagina na tyle promieniowanie elektromagnetyczne, że wraca ono z próżni zewnętrzej do materii wszechświata? 2. jeżeli elektrony emitują promieniowanie to protony i kwarki też, więc jądra atomów, protony i neutrony też mogą się kurczyć w czasie opadania elektronu na jądro. Pytanie czy kurczenie się atomów i zmiejszanie się odległości między cząstkami w próżni, nie powoduje zmniejszenia prędkości światła, przez które nie możemy zauważyć zmian w wielkości cząstek i odległości między nimi?